Ik moet iets bekennen, ja weeral, het wordt hier blijkbaar een gewoonte :-). Ik ben nu helemaal niet van het jaloerse type, toch zeker niet op materiële zaken, noch op het leven dat andere mensen leiden, ik ben supergelukkig met het mijne hoewel ik niet in een super-de-luxe huis woon en zeker geen geld teveel heb, ben ik gelukkig, gewoon gelukkig, correctie SUPERgelukkig,.......
Maar vanmiddag in de keuken waren mijn collega's aan het vertellen hoe zij hun kinderen helpen, met de was en de strijk, boodschappen, kuis, oppassen en ga zo maar door,.......en dat pikte, mijn moeder heeft nog nooit iets gedaan van zo'n zaken, wel op Chattheo gelet en hem vaak van school gaan halen, hoewel dat meer mijn vader was maar goed, ze liep er ook wel rond.
Ik heb nog nooit de verrassing gekregen thuis te komen van reis en te merken dat je mama is komen poetsen en dat er verse bloemen op de tafel staan,.......
Zelfs niet toen het k-woord in mijn leven drong, heeft ze me nooit voorgesteld om ook maar iets van mijn huishouden over te nemen, zelfs niet om mee te gaan naar de chemokuren,.......neen dat deed ik ALLEEN, zelfs al moest ik kotsend terugrijden,......alleen bomma daar kon ik op rekenen, vaak kwam ze te voet naar ons gestapt zodat ik niet alleen was, veel emmers overgeefsel heeft ze weggedragen of me eten gevoerd omdat ik te zwak was om nog maar een lepel in mijn mond te steken. En hoewel ze toen al een stuk in de 70 was, nam ze elke keer was mee, te voet, die ik dan keurig gewassen en gestreken terugkreeg, mijn moeder die kwam langs af en toe, maar effectief een steun voor wat dan ook, neen dat kon of wilde ze niet.
Toen ik een dubbele longontsteking had zes jaar later, herhaalde zich dat scenario, ik lag met 40° koorts in bed, maar ze vond het niet nodig om zelfs maar naar boven te komen en te vragen hoe het met me ging, na 3 dagen stak ze voorzichtig haar hoofd binnen, maar meer dan, als je iets nodig hebt moet je het zeggen kwam er niet uit,.......toen ik dan uiteindelijk werd opgenomen, heb ik mijn zus moeten opbellen, mijn zus die notabene haar kind net had verloren of ze pyjama's kon gaan kopen, want mama had geen tijd en of ze dan even kon helpen met mijn haar wassen,.....want ook daar stond mijn mama op te kijken ipv te helpen.
En meestal kan ik dat allemaal goed relativeren, ze moet me niet helpen ben zelfstandiger dan zij, maar als je dan die verhalen hoort, dan pikt dat toch, dat mijn moeder niet aanwezig is en nooit aanwezig zal zijn, zelfs niet wanneer je echt hulp nodig hebt.
Zelfs met kerst, toen er werd afgesproken om met ons 3 te gaan kerstshoppen en mijn zus afmeldde wegens ziekte en ik haar vroeg, gaan wij dan alleen, dan antwoordde ze " neen, want ik heb het nog druk",.......pittig detail, ze is met pensioen,.......
En hoe zit dat bij jullie, worden jullie door jullie moeder geholpen????
Eerlijk, mijn moeder heeft hier ook nooit geen poot uitgestoken. Dat doet Wim allemaal als er poten moeten uitgestoken worden. Mijn moeder was er ook niet toen mijn kind door het venster viel, toen ik haar nodig had. Ik kon niet zeggen, ik heb de liefste mama van de wereld. Maar nu mijn vader er niet meer is, beseft ze dat allemaal wel, nu ze zelf hulp nodig heeft. En het is heel lief van haar om onze mooie financiele cadeaus te schenken, maar ik heb haar gemist, in mijn jeugd, tijdens de periode dat ik zelfstandig , maar zij ook nog. En in het moederhuis is mij één keer komen bezoeken, met bloemen en een envelop. Ze heeft ook mijn huis niet komen poetsen, geen verse slaapkleedjes meegebracht. Maar ik denk dat ze daar nu allemaal ongelooflijk veel spijt van heeft, want ik ga vaak op bezoek, maar mijn broers niet, want er is bijlange geen groot familie-gevoel. En dat kan nooit meer ingehaald worden!
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp PERFECT wat je bedoelt, het is dat familiegevoel dat ik heb gemist,.....het niet kunnen rekenen op,......maar ja, ik was niet de jongen die ze ZOOO graag wilde,......voor Chattheo loopt ze op water als het moet,.......
VerwijderenGelukkig kan ik op de hulp van mijn moeder rekenen. Buiten de was en de strijk (shame on me!) wimpel ik die hulp wel zo veel mogelijk af. Maar als mijn ma hulp nodig heeft en ik kan helpen, dan probeer ik dat ook te doen.
BeantwoordenVerwijderenmijn moeder is 40 jaar ouder dan ik (weldra wordt zij 92), veel hulp mag ik van haar dus niet verwachten hé... :-)
BeantwoordenVerwijderenMaar zij stond altijd voor ons klaar, dat wél!
En bij mijn schoonmoeder is het net hetzelfde...
Bij mij is het heel dubbel. Ik woon nog thuis en enerzijds wil mijn moeder mij te veel behandelen als een kind van 12 en zorgen. (ik ben ook iemand die het liefst alles zelf doet). Dus vind ik het vreselijk.
BeantwoordenVerwijderenAls ik vraag of ze als model mee gaat, doet ze dat meteen.
Maar als ik ergens mee zit dan zijn haar dingen altijd belangrijker. Ik heb het jaren geleden opgegeven om met mij moeder over mijn gevoelens te praten en sommige dingen verzwijg ik thuis gewoon. Als ze het van andere horen is het zo. Aan tafel gaat het altijd over mijn twee zusjes omdat hun denken en doen in hun straatje valt. De mijne niet, dat levert veel discussies op.
Liefs!!
Jij wil je losrukken en dat is perfect normaal,......maar geloof me, als je op eigen benen staat gaat het leuk zijn dat je op je mama kan rekenen, zeker wanneer je ziek bent.
VerwijderenIk heb de meest geweldige mama ter wereld, maar ik mag er niet aan denken dat ze mij zou helpen in mijn huishouden. Daar zou ze zelf geen seconden over denken trouwens ook niet. Dus daar zitten we op een lijn. Mijn huishouden en daar verdorie iedereen met zijn fikken af. Mijn huis, mijn regels, dus ook mijn verantwoordelijkheid.
BeantwoordenVerwijderenEn als ze zou durven om tijdens mijn vakantie mijn huis te poetsen het zou giga-ruzie zijn.
Natuurlijk kan ik wel op haar rekenen he. Ze neemt de plantjes voor haar rekening als we op vakantie zijn en de post. En ze zet wel eens een bosje bloemen als we terugkomen. En ja ze brengt als een charcuterie mee van de winkel als ik geen tijd heb om te gaan. Maar die dingen doe ik ook voor haar. Maar effectief helpen in het huishouden, ik mag er niet aan denken.
En ik weet dat als ik echt ziek wordt ik echt op haar zal kunnen rekenenen. Dan zal ze doen wat ze kan. Als de MS ooit de bovenhand haalt dan gaat mijn mama er zijn. Zonder dat ik het moet vragen. Ze is simpelweg mijn beste vriendin.
Ze moet ook niet echt helpen in mijn huishouden, kan dat allemaal perfect alleen, maar als je ziek bent is het echt wel fijn dat je mama er is hoor,....en dan doet dat pijn als je merkt dat je ook dan alleen bent,.......
VerwijderenJe mag echt niet vergelijken met andere mensen, daar word je ongelukkig van... Ik doe het nooit!!
BeantwoordenVerwijderenOns mama komt hier ook niet kuisen hoor, maar moest ik nu heel erg ziek zijn, denk ik wel dat ze zou inspringen. (die keer dat ik verschrikkelijke buikgriep had en helemaal alleen op kot was, is ze boodschappen gaan doen en bij me gebleven tot het lief er was) Dat ben je als moeder toch verplicht: om je kinderen te helpen, ook al zijn ze zelf al volwassen!
Focus je op de dingen die je wel hebt: een pracht van een puber, een schat van een vent... Zij zijn degenen die voor jou klaarstaan, en voor jou zullen zorgen als het nodig is!!
Jij kent heel het verhaal rond mijn moeder, je bent dus niet alleen in deze situatie. Maar het is idd wel iets dat pijnlijk blijft :-). Gelukkig heb je nog genoeg andere mensen rondom je die wel tonen hoeveel ze van je houden! :-)
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of je jaloers moet zijn op andere mensen. Iedereen heeft zo zijn eigen dingen. Ik denk dat jouw moeder gewoon zo is, en dat je het moet accepteren en dat je moet genieten van de positieve dingen.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder en ik hebben helemaal geen band. Tenminste ik voel niet echt wat als ik aan haar denk. Maar ik ben nogal lui en chaotisch aangelegd en zij is heel netjes dus soms kom ik weleens terug van het werk en dan is zij langs geweest en dan heeft ze mijn hele appartement gepoetst en opgeruimd. Ik vervloek dan dat ik niks meer kan vinden en dat ze waarschijnlijk weer door mijn spullen heeft lopen snuffelen.
Maar ja, aan de andere kant ook wel weer lief.
Ow ja ik word zeker door mijn moeder geholpen, denk dat het veel scheelt dat mijn moeder momenteel werkeloos is. Soms kom ik uit mijn werk en is spontaan alle was opgevouwen :D Maar dit is 2 kanten op, wanneer ze ook maar iets nodig heeft ben ik er voor haar!
BeantwoordenVerwijderen