maandag 10 december 2012

Armoede

Zondag bij de pistolets gratis de knack,.....vroeger las ik hem wel vaker, maar nu maak ik er niet echt tijd voor aangezien je de artikels ECHT wel moet lezen,.....ook de foto's zijn vaak prachtig een heel passend bij de artikels,.....

Mijn aandacht werd gevestigd door een artikel over armoede,......mensen die op een camping leven, omdat het goedkoop is en omdat het hun manier is van overleven, mensen die vaak van een uitkering leven, mensen die het vaak vroeger goed hebben gehad, maar die door omstandigheden aan lager wal zijn geraakt,.......door ziekte, faillisementen,.....mensen die met 30 euro per week rondkwamen voor eten, drinken, kledij, dokterskosten,.......met een gezin van 4,......met als resultaat HONGER.

Door de crisis, groeit dit aantal elke maand, gezinnen die de facturen niet meer betaald krijgen, waarbij de kinderen de schoenen verslijten tot er gaten inzitten, mensen die kou lijden, honger hebben,.....en de armoede treft vooral ook de een-ouder gezinnen en dat begrijp ik wel,.....als je moet rondkomen met 1300 euro in de maand, als mama/papa met 2 kids,......dan kan je je enkel het hoogstnoodzakelijke permiteren, elke euro die je uitgeeft, bewust uitgeven, nooit toegeven aan een follieke, of gewoon een tas koffie,.....de schaamte die errond hangt is groot en de vereenzaming nog groter,...ook Carrie zou het en stuk moeilijker hebben alleen.

En Carrie kent de armoede, kent het gevoel van kou te hebben,......het gevoel van geen geld te hebben en is het een van mijn grootste angsten om door omstandigheden er weer in te rollen,.......

Carrie groeide op in een gezin waar er nooit geld was, waar enkel de living werd verwarmd met een petroleum vuur, waar warm water niet uit de kranen stroomde, we regelmatig de kaarsen moesten bovenhalen omdat de electriciteit was afgesloten,.......maar eerlijk is eerlijk, we hebben geen honger gehad, kleren hadden we niet in overvloed maar ze waren wel deftig en proper, want dat moet ik mijn ouders nageven, de buitenwereld heeft nooit geweten hoe onze thuissituatie was, de schijn werd heel hoog opgehouden en waarschijnlijk daardoor de prioriteiten fout gelegd,......maar mijn jeugd is er wel door getekend, ik heb een hekel aan kou en zal de verwarming liever een graad hoger zetten dan te laag, een douche nemen geeft me elke keer opnieuw een zalig gevoel en de kaarsjes die steek ik enkel nog aan voor de gezelligheid :-) en Carrie zal nooit haar laatste euro uitgeven en steeds een kleine reserve houden,.....ondanks het feit dat ik mega van het leven geniet en soms teveel euro's uitgeef aan zaken die ik niet echt nodig heb, maar wel geniet van de pure luxe om me te kunnen verwennen,......

Want ik besef heel goed, als morgen een van ons zonder werk valt, of ziek wordt, we ook wel eens in die armoede kunnen belanden,.....net zoals jullie en die gedachten vind ik onaanvaardbaar anno 2012,.......niemand mag in armoede leven,.....het is mensonwaardig!!!

14 opmerkingen:

  1. Ik ben daar ook bang voor, het is zo makkelijk om onder de armoedegrens terecht te komen, nu met een crisis voor de deur, wat als we onze job kwijtraken, we hebben wel wat spaarcenten maar dat is geen onuitputtelijke bron. En wat als we dan iets kopen, en ons spaargeld verdwijnt naar een huisje? Ik prijs mezelf gelukkig met het dak boven ons hoofd en de volle diepvries... veel mensen hebben die luxe niet, zelfs niet in ons Westerse landje!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik begrijp dat iedereen hier erg bang voor is, ikzelf ook. Maar geloof het van iemand die een tijdje met een partner zonder werk heeft gezeten. Het is niet het einde van de wereld! Het eerste jaar zeker niet, dan is die werkloosheidsuitkering echt nog wel hoog genoeg om als tweeverdieners rond te komen hoor. (Lees wel tweeverdieners he!) M & ik hebben tijdens die twee maanden dat hij werkloos was nooit aan onze spaarcenten moeten zitten.
    Maar ik kan me voorstellen dat mensen die wat ouder zijn en niet snel terug een nieuwe functie vinden na een jaar het erg moeilijk krijgen.
    Vergeef het mij maar dat ik hier zo hard over kan zijn, maar jullie weten dat ik in de werving en selectie sector werk en daar zie je zoveel mensen die jobs afwijzen om de meest bizarre redenen. Of al jaren werkloos zijn en dan bij ons binnenwandelen en eisen stellen dat je zo een ogen trekt. Ik weet het ik haal er nu de slechte uit, maar als je dag in dag uit in mijn sector zit dan bekijk je werkloosheid soms een beetje anders.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij gaan ook wel een tijdje overleven hoor, maar toch,......en op een nieuwe job start je sowiezo ( geleerd van jou :-)) aan mindere voorwaarden,..en vaak is dat moeilijk te aanvaarden,....en dan je ook nog bewijzen,......

      Verwijderen
    2. Daar ga ik helemaal mee akkoord. Of je moet zo iets subliems te bieden hebben dat ze voor je staan te springen. Of heel veel geluk hebben zoals M..... die was op de right place at the right time. Geluk bij een ongeluk noemt zoiets lol.

      Verwijderen
  3. Ik ben het hier ook eens met Alice dat werkloosheid deels ook te maken heeft met mentaliteit. Er zijn veel mensen die of heel kieskeurig zijn, of veel te hoge eisen hebben, of die gewoon lui zijn..

    Voor de mensen die willen werken en door omstandigheden niet kunnen, daarvoor vind ik het wel erg als ze geen werk hebben.

    Ik hoop in ieder geval dat ik nooit armoede ga kennen. Ik merk wel dat ik erg voorzichtig ben met mijn geld in die zin dat ik bv niet aan mijn limiet wil lenen, dat ik spaargeld wil hebben en dat soort zaken, zodat ook als het slechter moest gaan, ik nog altijd rond kan komen.

    Je jeugd is niet plezant geweest, maar daardoor kan je nu wel op een gezonde manier met geld omgaan :-). En van die onnodige uitgaven, 't leven is er ook nog om van te genieten hé ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als je wil werken is er altijd werk, al is het als poetsvrouw,.....dus echte armoede ga ik niet meer kennen hopelijk, of ik moet ziek worden en alleen komen te staan,......maar we hebben geen glazen bol, dus daar gaan we niet vanuit gaan,....

      Verwijderen
  4. Ik ken heel veel fibrootjes die door hun ziekte hun man zijn kwijtgeraakt, wegens ongeloof tov de ziekte of ontrouw bij gebrek aan sexappael. Ze staan er alleen voor met hun invalideloontje, en mogen ook hun eurootjes draaien en keren om rond te raken. Hebben meestal veel dokterskosten enz...
    en eerlijk, ik heb heel veel geluk dat ik mijn moeder heb, dat ik bij Wim inwoon, want anders zou ik ook maar arme dagen hebben moest ik het met mijn loontje doen. Maar ik acht me gelukkig, want ik kom niets te kort. Ik heb ook in het verleden zware financiele problemen gehad en ben ook vergruwd om er terug in te rollen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toen ik in de K-periode zat, ook heel veel zwarte sneeuw gezien,....dus ik ben me heel bewust van de dure kost van een ziekte, ook al is het sociaal systeem hier dan goed,...mijn ex verwijt me dat nog steeds,...dat door die periode hij minder geld heeft,......heel fijn om te horen altijd!

      Verwijderen
  5. Armoede / werkloosheid / ziekteuitkeringen / kinderbijslag / ... : een heel complex thema waar ik doorgaans op afstand moet van blijven wegens praktisch onbekend. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik in deze mijn ouders, maar dus vooral ook mijn grootouders zeer dankbaar moet zijn. Want wij kregen nooit te veel. Ik ben op beide plaatsen opgegroeid met een ingelepeld besef dat geld uitgeven functioneel moet zijn, dat er eerst moet binnenkomen (door te werken) voor je uitgeeft. Dat lenen voor consumptie totaal not done is. Dat je (best serieuse) reserves moet opbouwen voor de mindere tijden.
    En ik besef heel goed dat een serieuse ziekte je bijna per definitie richting armoedegrens duwt.
    Ach, wat een thema. Op dit moment ben ik dus werkloos. En ik geef eerlijk toe dat ik voor even "moegewerkt" was. Maar nog even en we moeten gewoon weer he. Want het werkloosheidssysteem is op langere termijn bekeken een gevaarlijke situatie. Eerst i het comfortabel omdat je genoeg krijgt, en als je spaarzaam bent en over een eigen huis ebschikt is het misschien wel voor langere tijd houdbaar, maar ooit ga je er mee naar de armoedegrens opschuiven, simpel vanwege het feit dat de indexaanpassingen zij die wel werken iedere keer weer een stuk rijker maken (in verhouding) dan iemand die van een vervangingsinkomen leeft (werkloos, ziekte, pensioen). En uiteraard is dit hier eigenlijk nog de plaats nog het forum, maar ik kan het toch niet laten. De eerste stap naar het wegwerken van armoede is het wegwerken van het heilige (vakbondshuisje) van de procentuele indexaanpassingen op lonen. Met iedere serieuse indexstap (3%, 4% op jaarbasis) wordt de kloof tussen de (beter) geldverdienenden door werken en de rest weer een beetje groter.
    Ach, ik ga zwijgen, want ik wordt daar toch zo moe van (sorry kabouter Lui, het was sterker dan mezelf) :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is een heel complex gegeven,......maar ik deel je mening betreffende de vakbondshuisjes,...en ik snap je "moegewerkt" zijn wel,....als Big morgen genoeg geld verdient stop ik hier in het paradijs,.....echt onmiddellijk,...en ga dan een part-time jobke zoeken in iets wat ik heel graag doe,.....en zonder collega's :-)

      Verwijderen
  6. Ik wordT Bentenge ? Tsss. Hoe is het mogelijk ? Stommiteit !!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. arm zijn is helemaal nie plezant
    maar gelukkig hebben we in ons landje een goede hulpverlening...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Geld is sneller uitgegeven dan gespaard, dat is een feit. Armoede heb ik nooit gekend, de ouders en grootouders spaarde alsof hun leven ervan af hing en daar dragen wij de vruchten van.

    BeantwoordenVerwijderen