Ik begrijp iets niet,.........nu er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp, maar alles wat mijn zoon aanbelangt, daar heb ik nogal een sterk buikgevoel over.
Maar wat ik niet begrijp is dat hij enkel pubert op school, oké thuis zucht hij en vlucht hij weg in de wereld van youtube en facebook, maar op zich is dat niet vreemd, op zijn leeftijd zonderde ik me ook het liefst af van mijn ouders en gingen mijn gedachten enkel uit naar mezelf :-).
Maar er zijn hier geen toestanden van slaan met de deuren, noch van roepen en tieren, hij heeft me nog nooit een "trut" genoemd, terwijl ik zeker weet dat ik mijn vader "klootzak" noemde in mijn puberjaren,......hij spreekt niet tegen, hij doet meestal wat ik vraag, behalve zich met zeep wassen op het voetbal en schoolpapier klasseren daar moet ik hem extra voor in de gaten houden, maar verder is dat een rustig, braaf en beleefd kind.
Als ik zijn "schoolperikelen" in het paradijs vertel, vallen ze daar uit de lucht, want telkens wanneer hij er komt zijn ze van hem onder de indruk hoe beleefd en rustig hij is,.....wat ook echt zo is. Met de examens heeft hij voor mij neus zitten studeren, heeft nooit iemand gestoord, zelfs mij niet.
Maar wat is het probleem dan,.....ik zou liever hebben dat hij me "trut" noemt, dat zou ik ervaren als normaal puberen, liever de roep en slaan met de deuren toestanden, want dat zijn zaken die je kan kanaliseren. Wat school betreft, ik heb er geen vat op, omdat ik het gedrag niet kan inschatten, zou me graag eens vermomd opstellen om hem te observeren, misschien dat ik dan stijl achterover val, van de etter die ik op de wereld heb gezet, of denk ik, is het dit maar????? Dat hij het ten huize sex and the city uithangt, dan beleef ik het, dan voel ik het,....nu blijft het steken in een mistbank en kan ik het enkel op papier lezen.
Maar ik ga het proberen een stuk los te laten,.......en hem met zijn neus tegen de muur te laten lopen, ook wat leren en taken betreft,..... school is zijn verantwoordelijkheid, ik zal helpen wanneer hij het vraagt en zal achter de schermen volgen, maar verder laat ik het gaan, want ik vrees dat ik er ziek van ga worden en dat kan de bedoeling niet zijn. Want de stress van het niet te kunnen controleren is groter dan de controle zelf,....
En waarschijnlijk is dit puberteit,........en nu begrijp ik hoe moeilijk het is,.........
Wat ik nu ga zeggen is volledig uit eigen ervaringen en wil zeker niet zeggen dat je zoon zich zo voelt/denkt.
BeantwoordenVerwijderenAls ik bij mijn ouders was, of ik ging ergens naartoe met hun dan was ik heel erg braaf en stil. Ik durfde me als het ware niet vrij bewegen en als iemand iets tegen me zei dan keek ik eerst naar mijn ouders om erna iets te zeggen.
Toen ik op mijn veertiende (ik weet niet of je zoon zo die leeftijd wat is?) een half jaar in de kliniek moest leek het alsof er iets van m'n schouders af viel. Vrijheid, lachen en tieren deed ik dan met mijn kamergenoten en verpleging/begeleiders.
Als mijn ouders dan op bezoek kwamen werd ik terug dat stil mannetje.
Ik heb het toen niet geweten, maar dit is jaren later uitgekomen: De verpleging/begeleiding merkte dat uiteraard op dat ik superstil was toen ik bezoek had en op een keer werd ik naar een andere zaal eens overgebracht voor kiné. En daar zat ik dan te praten met die kinesist en lachen enz. En nu bleek het dat de spiegel die in die oefenruimte was, je langs de ene kant door kon kijken. En daar stond mijn ouders blijkbaar met een dokter naar mij te kijken...
Als mijn zoon me trut moest noemen zou ik dat dan weer niet kunnen plaatsen. Maar ik was dan ook een superbrave tiener. Ik studeerde goed, had veel respect voor mijn ouders, deed altijd braaf wat me gevraagd werd. Het enige waar echt bij opviel dat ik een tiener was waren mijn lange zwarte gewaden en mijn halsbanden. Mijn mama lacht er nu nog mee.
BeantwoordenVerwijderenHeeft hij misschien wat problemen met het gezag op school?
Misschien dat hij in het bijzijn van zijn vrienden zich anders 'moet' gedragen? peer pressure? Dat hij om stoer te doen in opstand komt tegen het gezag van de leerkrachten?
BeantwoordenVerwijderenhet lijkt mysterieus, Carrie
BeantwoordenVerwijderenMaar ik denk dat je er goed aan doet om het wat los te laten. Hij komt hoe dan ook op z'n pootjes terecht hoor!
Ik denk dat LJ een heel waar punt heeft, iedere puber wil zich bewijzen ten opzichte van de anderen in de groep. Misschien dat hij zich op deze manier profileert op school, om aanzien of iets dergelijks...
BeantwoordenVerwijderen