zaterdag 16 februari 2013

Radeloos

Radeloos, dat woord beschrijft perfect hoe ik me voel, na het telefoontje van de zorgcoördinator die op school van Chattheo de probleemkinderen voor zich neemt.  En ja hoor, Chattheo behoort tot die laatste groep.  In het begin voldeed hij aan zijn "volgkaart", werkte flink mee, gedroeg zich, punten stegen en ik was hoopvol, die hoop is door een telefoontje totaal in diggelen geslagen.

Ik wist wel dat voor de vakantie zijn gedrag bergaf ging, maar dat de school weer verdere stappen onderneemt, dat heeft Chattheo weer flink verborgen gehouden.  Waarom is een mailtje zo moeilijk om me op de hoogte te houden en word je telkens op een harde manier geconfronteerd.  

En het is echt wel 5 voor 12, want de "volgkaart" is een "gedragskaart" geworden, wat inhoudt dat na 3 strafstudies die verbonden zijn aan de kaart wanneer ze niet in orde is, dat Chattheo zal geschorst worden.
Hij wordt 13, mijn grootste nachtmerrie lijkt wel waarheid te worden, degene van ouder heeft zoon niet onder controle en dan blijf ik mezelf de vraag stellen, wat doe ik in godsnaam fout,.....het ik het hem teveel naar zijn zin gemaakt, teveel verwend??  Ben ik niet liefdevol genoeg of heb ik een kind op de wereld gezet met een gedragsstoornis of nog erger met een psychische afwijking, het snijdt mijn hart momenteel in stukken, het maakt me zo bang.  En volledig radeloos, omdat ik niet weet hoe ik in hier moet met omgaan, wat moet ik doen om door te dringen dat hij zo fout bezig is, dat de eindhalt de gesloten instelling van Mol zal zijn???

Moet ik hem laten doen??  En stoppen met die moordende controle, want alles controleer ik en elke keer is het zo teleurstellend te achterhalen dat hij liegt, zaken verborgen houdt, wanneer gaat hij inzien dat hij alles heeft of beter gezegd, had.  Want ik vrees dat het internet en GSM verboden wordt en het gaan fietsen naar vriendjes ook.  Voetbal mag, maar hij zal om 19u45 in mijn wagen moeten zitten of ik breng hem de volgende dag niet.  Verder zal snoep en zijn speciale lunchpakketjes die ik speciaal maak omdat hij anders niet eet tot het verleden behoren, net zoals ik iets anders klaarmaak wanneer ik nog maar denk dat hij het niet zal lusten,.......

Ik ga ook ophouden met elke keer mijn energie erin te steken om een gesprek te hebben een knuffel te krijgen, het put me uit en ik krijg niks terug.  Neen, mama is de zaag en het liefst van al wil hij gerust gelaten te worden, alleen met het internet en zijn "virtuele" vrienden.  Alles wat ik doe is hem controleren, hem wijzen om wat hij moet doen en zeker niet mag vergeten en voor de non-believers het is behoorlijk zwaar en zeker wanneer je ondervindt dat al jouw energie eigenlijk nutteloos is.  Net voor de vakantie komt hij thuis met een test van wiskunde, alléé Big heeft hem gevonden met als resultaat 3/15 en neen, hij had hem wel gestudeerd want ik heb hem zelf ondervraagd, maar Chattheo was het vergeten dat hij een geodriehoek en passer nodig had en uiteraard kon hij de oefeningen dan niet maken en dat is zo schrijnend, moet ik dan elke morgen zijn schooltas zelf maken???

Radeloos, ik ben echt radeloos,..........

10 opmerkingen:

  1. Hmmmm ik snap je radeloosheid, iedere ouder wil immers dat zijn / haar kind het helemaal goed doet. Maar het eerste wat door mij heen schoot was de vraag of het niet 'gewoon' een kwestie van puberteit is. Ik weet nog hoe ik toen was om van mijn broertje al helemaal niet te spreken op die leeftijd....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik snap je radeloosheid heel goed.
    Als snap ik zijn reacties op het controleren ook heel goed. Het is denk ik ook een beetje puberteit. Maar ik herken van mijn zelf.

    Mijn moeder is nog steeds heel controlerend en dat vaak ook aangevuld met een hele negatieve reactie. Voor mij puur een reden om dingen te doen die ik wil doen en jaren niet heb gedaan vanwege mij ouders. Die dingen (zijn niet heel spannend) verzwijg ik ook. Ik weet het is niet goed, maar ik heb geen zin om continue verantwoording af te leggen voor iets wat hun nooit zullen accepteren. En dan ben ik 24. Daarom wil ook zo graag uit huis dat ik eindelijk mijn eigen keuzes kan maken en daarvan leren.

    Moeilijke situatie. Hopelijk kom je er uit, want ik begrijp je frustraties heel goed!

    Liefs!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel kort door de bocht,ik weet het, maar hun leven / jeugd is door internet niet vergelijkbaar met de onze. Als het met onze dochter niet goed zou gaan is dat het eerste dat naar zero gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ga helemaal akkoord met bentenge.
    Ik weet dat het moeilijk is, maar je kan hem niet eindeloos liggen controleren. Je zal hem vroeg of laat moeten loslaten en volledig met zijn kop tegen de muur moeten laten lopen. Hoe pijn dat voor jou ook doet!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Pfff dit is moeilijk Carrie, ik heb er zelf absoluut geen ervaring mee, heb geen kinderen en was zelf zo'n braaf kind en goeie leerling! Maar je gaat hem een beetje moeten lossen, het is tenslotte hij die het moet doen, of jij daar nu bij helpt of niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tja, pubers schijnen zich weleens af te willen zetten tegen het (ouderlijk) gezag. Maar je moet ook grenzen stellen. Moeilijk ... Misschien moet hij eens een keer (hopelijk figuurlijk) tegen de muur lopen? Maar ik kan me voorstellen dat je dat als moeder liever niet wil. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. hij lijkt het zélf blijkbaar niet in te zien dat hij verkeerd bezig is,
    en misschien moet hij dan maar 's zelf de gevolgen ervan dragen. Jij heb er alles aan gedaan om hem te hervormen, nu is het aan hem!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik wil het niet benadrukken of zeggen dat dat de hoofdoorzaak is, maar kinderen hebben het moeilijk met een scheiding. Ik ben er vrij zeker van dat dat een rol speelt in zijn gedrag. Ok, ik kan begrijpen dat het totaal niet meer mogelijk was om met je ex nog een relatie te vormen of om mee verder te leven, maar gewoon, de kinderen lijden hieronder. Ik zie dat bij mijn eigen kinderen en ben er vrij zeker van dat als we nog samen waren, het voor bepaalde situaties zo niet zou gelopen zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vind je dan dat alles gerelateerd is aan de scheiding, is dat niet wat kort door de bocht? En het rare is, dat hij thuis totaal geen uiting doet van puberteit,......hij spreekt zelfs niet tegen,......hoe verklaar je dat??

      Verwijderen
    2. Nee, ik wil niet beweren dat men alles kan afschuiven en de schuld leggen op de scheiding. Maar ik ben er wel zeker van dat dat de kinderen beïnvloed. Ik kwam laatst in de trein op de terug weg, een krant tegen van 4 maanden oud. Dacht daar muis ik even door. Een heel artikel over kinderen in een scheiding. Een meisje van 18 die er nog altijd niet overheen was en die zelf heel onzeker was geworden bij het aangaan van relaties terwijl de scheiding al 3 jaar voorbij was. En als ik voor mezelf wil spreken, weet ik dat het bij ons zo niet aan toe zou gaan als we nog samen waren.

      Verwijderen