Ik heb dit weekend met Big een kleine discussie gehad rond cadeaus en vooral de cadeaus voor onze kinderen. En laten we dan hier heel eerlijk zijn, dan is het toch ieder voor zijn kind, maar dat is een andere discussie,........
De zoon van Big was afgelopen weekend jarig en ook al is hij dan bij zijn mama waar hij wordt overladen door cadeaus ook bij ons krijgt hij zijn feestje en cadeaukes, ik doe dat voor Chattheo ook dus ook voor hem, eerlijk is eerlijk,.....
De zoon van Big had voor zijn kerst van zijn mama en haar familie een I-pod gekregen, voor een 9-jarig kind vind ik dat al een hele cadeau en als ik dan nog eerlijker ben, totaal overbodig en zinloos, want het draait hier om spellekes spelen, hoewel en dat moet ik dan ook zeggen, zijn zoon enorm geïnteresseerd is in muziek,.....
Nu met zijn verjaardag had hij aan zijn mama een I-pad gevraagd, gelukkig is daar niet aan toegegeven, en is er geld gegeven en moet hij sparen tot hij het bedrag bijeen heeft, wat ik een hele goede zaak vind, uiteindelijk gaat het hier om een 10-jarig kind nietwaar,......
Aan Big vroeg hij een docking station, eentje waar het met mogelijk was om DJ te spelen, ik weet het, Big zijn zoon wijkt wat af van het normale, net zoals de mijne maar dan op een ander gebied :-). En normaal gezien is Big geen cadeaugever en al helemaal geen dure cadeaus, maar blijkbaar vindt hij wel dat een kind een cadeau van 300 euro verdient, als je dan weet dat ik meer dan de helft van mijn verjaardagen geen cadeau heb gekregen, noch andere gelegenheden, dan geef ik grif toe dat het dit weekend pikte, maar dat vond ik dan nog niet de grootste issue, want ik kan zelf kopen wat ik wil,......
Ik vind de issue eigenlijk, welk singnaal zenden wij uit, wanneer we voor onze kids zo'n dure cadeaus kopen? Wat kopen we dan als ze 18 worden een sportwagen?? Hoe gaan we daar met om dat er zo'n dure cadeaus worden geschonken en hoe leren we hen er in godsnaam met omgaan???
Of is dit gewoon een trend en moeten we er ons bij neerleggen? Want Chattheo die 13 wordt volgende maand en zich heel bewust is van het prijskaartje vroeg dan onmiddellijk, "mag ik dan een I-pod voor mijn verjaardag mama",.......en dan is het natuurlijk heel moeilijk om te zeggen, je hebt een nieuwe rugzak nodig,.......
Ik ben het niet eens met deze evolutie, omdat ik vind dat het verkeerde signaal wordt uitgezonden naar onze kids toe, maar het is te laat, want de cadeau staat al te pronken in zijn kamer,......en dan kan ik ook niet meer nee zeggen tegen Chattheo, want ten huize sex and the city geldt de regel voor allebei evenveel,........
Moeilijk ... Maar zolang ze niet altijd krijgen wat ze willen (m.a.w. af en toe nee zeggen), hoeft het geen probleem te zijn of worden.
BeantwoordenVerwijderenik vind dat je gelijk hebt,
BeantwoordenVerwijderenmet die dure cadeaus geef je hen de indruk dat het materiële bij het geven belangrijk is. Daarbij gaat het gebaar van het geven volledig verloren. En zoals je zegt, waar eindigt zoiets...
Ik was 12 toen ik mijn eerste walkman kreeg bij een verjaardag. Je kon er cassetten op spelen en naar de radio luisteren. Als je zoiets tegenwoordig aan de kinderen geeft als cadeau zouden die waarschijnlijk kwaad zijn. Tegenwoordig is het voor de jeugd steeds 'meer en meer' en die dingen kosten ook niet niks. Dat is de commerce en het hypen ook natuurlijk. Ik denk dat ik later nog veel met mijn handen in het haar ga zitten (als ik al ooit een kind zou hebben...)
BeantwoordenVerwijderenIk ben een iets andere mening toegedaan dan jij. Ik ben van mening dat sinterklaascadeautjes en verjaardagscadeautjes echt cadeautjes mogen zijn. Dingen die je wil en ja die zijn soms wat duurder. Ik heb er een hekel aan om op die momenten dingen te krijgen die je nodig hebt. Dat moet echt verwennerij zijn die twee dagen per jaar. Zo hebben M en ik het ook altijd afgesproken Sinterklaas is verwennerij, kerstmis is wat je nodig hebt.
BeantwoordenVerwijderenEn ja 300 euro is veel geld, maar als het maar een keer per jaar is zie ik het probleem niet echt.
Ik heb ook een hekel aan krijgen wat ik nodig heb en ik ben het er met eens dat op je verjaardag je mag krijgen wat je wil,......maar eerlijk, ik had geld gegeven zodat hij kon sparen, zodat hij leert wat de waarde van geld is,......net zoals zijn mama gedaan heeft voor zijn I-pad,...
VerwijderenAls kind moesten wij niet proberen van die dure dingen te vragen. Nuja toen was er ook nog niet zo'n overaanbod aan duur speelgoed, het duurste was denk ik een computer (en no way dat wij er een nieuwe kregen!) of een Playstation (en die kregen we omdat papa die zelf graag wou). Een diskman of een stereoketen dat heb ik zelf gekocht of was een cadeau voor meerdere gelegenheden. 300 euro in één keer vind ik veel geld... dan vind ik jouw plan beter, om hem ervoor te laten sparen. Zo leren ze ook beter de waarde van dingen snappen, en dat alles niet zomaar te krijgen is. Zoals je zegt, dan verwachten ze ook een brommer en een auto van hun ouders.
BeantwoordenVerwijderenEn idd wat de ene krijgt, moet de ander dan ook krijgen, en waar houdt dat op, volgend jaar misschien 500 euro per kind per verjaardag??
Hey Carrie, 300 euro voor een verjaardagscadeautje , NO way! Ik vind dit echt veel geld. Ik geef je gelijk dat ze ook moeten leren sparen voor iets als ze iets duur willen! En uiteraard nu sta je voor een voldongen feit dat je aan Chateo ook een soortgelijk cadeau moet geven! En misschien mag Mister Big ook jou af en toe eens een presentje geven, zou jij heel hard apprecieren!
BeantwoordenVerwijderenIk vind zo'n cadeaus echt belachelijk voor kinderen! :-)
BeantwoordenVerwijderenHoe gaan je kinderen dan een realistische visie op het leven krijgen en over de waarde van geld? Dat ze een leuke cadeau krijgen, ok, maar er zullen buiten een ipad heus nog wel leuke dingen zijn :-).
Ik ben zelf van de generatie waarin je al merkt dat toen wij kinderen waren, er al heel veel kinderen serieus dure cadeaus kregen en vaak bijna alles kregen wat ze wilden hebben. En ik merk het nu bij mijn leeftijdsgenoten heel hard dat ze veel echt rotverwend zijn op vlak van geld. Studenten die denken dat ze voor een startersjob 2000 euro netto kunnen eisen/dat ze dat waard zijn (of toch minstens 1700 netto). Ook al studeren ze een heel doorsnee studie. Maarja, ze hebben die 2000 euro wel nodig om iets te kunnen huren én om uit te gaan én elke maand kleren te komen én gadgets te komen én ....
Hetzelfde merk ik ook hoeveel van mijn leeftijdsgenoten persé meteen een huis willen kopen, of een bouwgrond en meteen iets willen bouwen. Ze willen meteen het beste en het grootste en dan bij de bank verschieten dat ze geen 300 000 euro kunnen lenen..
Gewoon bescheiden beginnen en iets in je leven opbouwen, of ergens voor sparen, dat is iets waar veel leeftijdsgenoten het moeilijk mee hebben merk ik. Maarja, als je als kind en als tiener altijd alles kreeg en niet leerde om te sparen voor iets of te werken voor iets, hoe moet je dan als jongvolwassene beseffen wat de waarde is van geld?
Ik vind nu ook niet dat je kinderen totaal niets mag geven hé. Maar op financieel vlak is mijn vader bv altijd heel streng met mij geweest. Ik kreeg mijn zakgeld en daar moest ik mee rondkomen. Het geld was voldoende om te sparen voor kledij te kopen en af en toe eens iets te kunnen gaan drinken, maar als ik het graag iets 'luxueuzer' wou of op reis wou, dan moest ik daarvoor sparen of werken.
En vroeger stond mijn vader daar ook heel fel op om op jonge leeftijd ons al met geld te leren omgaan. Het begon klein, met dat we elke woensdagmiddag in het snoepwinkeltje voor 20 frank snoepjes mochten kopen, en dan leer je met geld al omgaan, want als je een groot snoepje wilt, kan je er maar 4 kopen, terwijl als je kleine snoepjes neemt, kon je er veel meer kopen. En met de leeftijd steeg het zakgeld. Bv 100 frank zakgeld per maand en ik had in de speelgoedwinkel iets heel leuk gezien dat 1000 frank kostte. En daar heb ik toen lang voor gespaard en voor mijn verjaardag heb ik geld gevraagd zodat ik tesamen met wat ik zelf had gespaard dat kon kopen.
Dermee, moest mijn kind later een ipad willen hebben, dan moet ze voor haar verjaardag maar centen vragen, en zelf nog verder sparen tot dat ze het kan kopen.
Maar op vlak van wat ik nodig had voor mijn studie kwam ik niets tekort. Had ik software nodig van 600 euro, een laptop van over de 2000 euro, zelfstudie-materiaal van over de 100 euro,... ik moest het maar vragen en ik kreeg het allemaal :-).
En zelf wil ik het later met mijn kinderen zo aanpakken. Leuke verjaardagscadeaus maar binnen een budget, ze krijgen zakgeld en daar moeten ze mee leren omgaan en als ze de 15 zijn gepasseerd dat ze maar gaan werken om wat extra geld te verdienen :-). Ik vind dat je een kind er meer schade mee toericht met het altijd te geven wat het wilt dan dat je op materieel vlak misschien streng bent en dat je kind dat niet altijd even leuk vindt, maar dan kunnen ze nadien wel met geld om als ze uit huis gaan.
Nu moet het ook niet te overdreven zijn. Mijn moeder was op financieel ramp te erg. Ik kreeg heel weinig zakgeld en moest alles betalen tot aan mijn shampoo en deodorant toe. Ik liep toen rond in versleten kledij omdat ik geen geld had om bv nieuwe schoenen te kopen of een winterjas te kopen.
Conditions and provide Never Had The indian subcontinent Household goods, Specifically Do you have to Look Beginning?
BeantwoordenVerwijderenDo you buy your ruse and that is; will probably would prefer in the two or more valuable fun virtually every couple of minutes.
Sanctioned convection microwave consequently it warms up produce much faster standard
monthly toaster oven. Modern day man appliances are in addition to
advanced functionality for you to fill in online in addition , pr-rglable.
my page ... 125 best toaster oven recipes